sıkıntının en üst "safa"sındayım. safa'da olmak aynı dini etkiyi yaratmadı bende. aksine o kadar boktan bir hale sürükledi ki, hiçbir şey yazamıyorum.
anlayacağınız, kafamda bir şey canlanmıyor ki, portreliyeyim.
ve sözlerimi çok sevdiğim bir şairin sözleriyle bitirmek istiyorum. o yazmış yerime.
Bir korkuyorum yanlız kalmaktan bir korkuyorum
Gündüzleri delice çalışıyorum geceleri kadınlarla yatıyorum
Sonra birden büyümüş görüyorum ağaçları
Kısrakları birden yavrulamış
Havaları birden güneşli
Kadınlarla yattığım yetse ya
Birde kadınlarla yattığıma inanmam gerekiyor
Hoşlanmıyorum.
"Turgut Uyar"
Konuşmaya
YanıtlaSilne lüzum vardı? Bütün güzel laflardan ve hoş insanlardan sıkılan bu
mahlukları , birbirlerinin sessiz mevcudiyeti, yorgunluk verecek kadar
doyuruyordu." der gibi aslında. (Kuyucaklı Yusuf)